Μετά από περίπου 6 δεκαετίες στα γερμανικά μουσικά δρώμενα η Βίκυ Λέανδρος ξεκίνησε περιοδεία αποχαιρετισμού του κοινού της με συναυλίες, αρχής γενομένης από την Φιλαρμονική του Έλβα, στην οποία δεν “έπεφτε καρφίτσα” και που από τα τραγούδια της “ανάβλυζε νοσταλγία”, όπως γράφει η εφημερίδα Welt σε μακροσκελές άρθρο απολογισμού.
“Δεν θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει μουσικό ίνδαλμα. Της λείπει η προσωπικότητα, η ευστροφία, η εξυπνάδα, κάτι που γίνεται αντιληπτό σε όλη τη διάρκεια των δυόμισι ωρών της βραδιάς”, παρατηρεί ο αρθρογράφος. “Έχει όμως μια από τις πιο καλαίσθητες και συνεπείς φωνές της γερμανικής ποπ …είναι αιώνια όσο η Αττική, η ευγένεια του λαϊκού τραγουδιού, το DNΑ της Γερμανία.
Έχουν ξεχαστεί προ πολλού τα δυόμιση χρόνια ως αντιδήμαρχος Πειραιά, η ανόητη προσπάθεια του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος να την ορίσει υπουργό Πολιτισμού στο κρατιδίο του Βερολίνου το 2006 …Είχε καλύτερα πράγματα να κάνει, την ανατροφή των δύο κοριτσιών της για τα οποία αποσύρθηκε για δέκα χρόνια. Γι αυτό ο κόσμος την ακούει τόσο ευχάριστα να τραγουδά.
Μελλοντικά θέλει να γράψει ακόμη ένα βιβλίο μαγειρικής και την αυτοβιογραφία της. Θέλει να είναι γιαγιά, να σχεδιάσει ένα ξενοδοχείο στην Αθήνα”.
